Dziś bardziej niż szczęki boli mnie Polska. Kordon aż stu radiowozów Polskiej Policji osłaniał ,,willę,, prezesa Prawa i Sprawiedliwości Jarosława Kaczyńskiego na Żoliborzu. Polki zostały zamienione tym samym w żywe inkubatory zmuszane do rodzenia narażając przy tym swoje zdrowie psychiczne i fizyczne. Obudziłam się dzisiaj rano w innej rzeczywistości. Takiej, która wisiała w powietrzu od dawna ale jednocześnie była tak absurdalna i niewiarygodna, że nie wierzyłam, że stanie się faktem.
Polska, którą znam, to nie ta Polska, którą widzę dziś – stała mi się obca, jak ktoś, kogo kiedyś się kochało, a teraz trudno z nim zamienić słowo. Czyli w tym ładzie kobieta jest nikim, jej życie w rękach mężczyzn. Że zaczęto zdzierać ze mnie ubranie, wydzierać stanik spod bluzek. Ponieważ się broniłam, miałam wyginane ręce i palce. Potem zaczęto mi zdejmować wszystko to, co mam pod spódnicą. Zdarto ze mnie majtki, do połowy mniej więcej. Protestujemy już od miesiąca. Witamy kolejnego dnia w piekle. Bo o wolność tu chodzi. Gdyby brak kręgosłupa moralnego był wadą letalną już w życiu płodowym 90% z tych osób by z nami nie było. Wiecie jak trudno jest im teraz? Ja wiem, bo od lat przerzucam widłami gnój w tej internetowej oborze i staram się nie ujebać w gównie po uszy. “Kurwa, co teraz?” jest zdaniem, które siedzi mi w głowie od wczoraj. Środek pandemii. Szczyt zachorowań. Przepełnione szpitale. Załamanie systemu zdrowotnego. Inicjator zakazu aborcji, nie otworzył szampana, by pocieszyć się swym sukcesem, o nie! Dziennikarzom wyznał: “to raczej brzemię, które na mnie spoczywa”. Na nim. Na nim! On niesie to brzemię, a nie kobiety zmuszone do rodzenia zdeformowanych płodów. Dosyć kurwa tego.
Wychodzę dlatego, bo mam dosyć płaczu nad pomnikami, a nie bitymi i poniewieranymi kobietami, nad obrażonymi uczuciami religijnymi, a nie dziećmi prześladowanymi za ich odmienność, doprowadzonymi do samobójstw, mam dość płaczu nad protestami w kościele, a nie gwałtami dzieci przez kler i systemowym ukrywaniem pedofilii w tym kościele, mam dość objawów fundamentalizmu w Polsce, hipokryzji, dulszczyny, dziaderstwa, wpierdalania się innym do ich żyć i stawiania siebie ponad wszystkich i gardzenia drugim człowiekiem z zasady, bo można. Po drodze wykręcona została mi zupełnie niepotrzebnie lewa ręka – i tak byłam eskortowana przez kilku z nich, nie stawiałam oporu. Policjant który to zrobił, zrobił to z taką siłą, że złamał mi rękę, konkretniej, zacytuję, jest to „złamanie spiralne z odłamem pośrednim trzonu kości ramiennej lewej – kwalifikujące się do leczenia operacyjnego”. Drodzy, spróbujmy znaleźć tego pseudopolicjanta, który brutalnie pobił niewinnych ludzi metalową pałką. Mieszkańcy Wareckiej z budynku tuż za Hotelem Gromada otworzyli podwórko i wystawili drabiny, by dać przedostać się osobom demonstrującym.
Że jesteśmy bliżej Salvadoru niż nam się wydaje. A ja się pytam gdzie wy wszyscy byliście jak były wybory? Mam dość. Nie mogłam wstać z łóżka, boli mnie serce, znowu mam ataki paniki. Ponoszą mnie emocje. Wcześniej osoby bliskie dostały informacje o jej pobiciu przez policjanta i podejrzeniu złamania nosa. Stała się taka rzecz, że policja pobiła kobiety, dziewczynki i dzieci. Krzyczałem, że się poddaję. Zmusili do poniżającego wyznania: “tak, jestem grzeczny”. Podsumowali: “a taki byłeś twardy w gębie” – mówił. Dziś bardziej niż wszystko inne boli mnie Polska.
Mój tekst jest efektem połączenia kilkunastu wypowiedzi, należących do kilkunastu osób na temat obecnej sytuacji kobiet w Polsce. Są to wypowiedzi, które znalazłam w internecie.